Her bir birey doğasından getirir şifayı. Anne rahmine bu şifayı da barındırarak düşeriz. Annelik -o güne kadar ortaya çıkmadıysa- şifanın görünür olması için harika zamanlar bütünüdür. Hani çocuğumuz düştüğünde koşar ve gözlerinin içine bakarak dizini ovarız. Şifayı arıyorsanız işte orada, ellerimizde, gözlerimizde, sesimizde her şeyin ötesinde anneliğimizin sezgilerinde. Şifa çocuğumuza masal okurken sesimizden akar. Ona yemek yaptığımızda ise ellerimizden ve gözlerimizden. Gece korktuğunda koşarak yanına gittiğimizde ise ayaklarımızla aktarırız mekana şifayı. Bebeğimizi, çocuğumuzu yıkarken hepsini birden kullanırız suyu da şifaya ortak ederek. Şifa içseldir, doğaldır. Dışarıda, uzakta, başkalarında değildir. Bedenlerimizde öylece kullanılacağı zamanı bekleyen sabırlı bir enerji bütünüdür. Onu uyandırmak, özümüze dönmek ve her şeyi iyileştirme gücümüzü kullanmanın zamanı geldi. Bırakalım bilgelik görevini yapsın

Yazan: William Shakespeare

İngiliz şair, oyun yazarı ve oyuncu. Dünyanın en iyi dram oyun yazarı olarak anılır.